Geniusz śmierci nie jest przecież mniej piękny niż geniusz snu ...

 Jestem nowoczesnym dekadentem, nie potrafię jedynie pisać wierszy...

 Co jawnie darujesz, potajemnie będzie ci zwrócone.

 Tanecznym krokiem zbliżało się do mnie coś zielonego.

 Co zatem powinienem zrobić z moimi ustami? Z moją nocą? Z moim dniem?

 Źle działający umysł może rozsypać się do reszty.

 Wystarczy jedno pokolenie, aby postawić założenia kultury na głowie.

 Dotykam twoich ust, palcem dotykam brzegu twoich ust, rysuję je tak, jakby wychodziły spod mojej ręki, jakby po raz pierwszy twoje usta miały się otworzyć, i wystarczy, bym zamknął oczy, aby zmazać to wszystko i zacząć od nowa.

 Wielkie skrzydła porozwijać, lecieć, a nie dać się mijać.

 Człowiek ewoluował miliony lat, żeby wyjść z lasu. Po co więc do niego wracać?

 Dzisiejszy dzień to dla mnie pierwszy i ostatni dzień wieczności.