Złość to wiatr, który gasi świecę rozumu.

 Rzeczy najmniejsze przesądzają o rzeczach największych.

 Czasami mam wrażenie, że przegrałam zakład, którego stawką było moje szczęście.

 (...) niczego nie żałuję, nic nie straciłem, teraz właśnie czuję, jakbym zyskał normalne życie wypełnione drobiazgami, które miałem kiedyś za nic, a teraz wiem, że mogą być źródłem zadowolenia...

 Ostatecznie prawdziwy koneser wie, że kobieta jest czymś więcej niż jedynie ciałem.

 Nie umawiam się z wampirami. Zabijam je.

 Najcenniejsze nauczki, jakie dostajemy od życia to często te których najbardziej pragniemy uniknąć.

 Ja napisałbym rzecz okrutną i żałosną, podejrzewam, że serce się nie starzeje.
U niektórych nawet z wiekiem rozkwita, dwadzieścia lat temu byłem bardziej
oschły i brutalny niż dzisiaj.
Czas, który innych wysusza, dodał mi kobiecości i dobroci. Bardzo mi się to nie podoba. Czuję, że krowieję. Byle co
mnie wzrusza. Wszystko wyprowadza
mnie z równowagi. Jestem jak trzcina, najmniejszy zefirek jest dla mnie wichurą.

 Czy to już miłość, gdy ktoś zajmuje tak dużo miejsca w życiu drugiej osoby, że po jego odejściu powstaje niemożliwa do zapełnienia ziejąca pustka?

 Śpiewał, że możemy być tacy, jak oni, jak Romeo i Julia. Innymi słowy - martwi.

 Każdy musi przejść swoją drogę.