
Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ...
Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.
Człowiek zupełnie nie wie, kiedy tonie, która kropla wody wyznacza mu koniec.
Rincewind spróbował zamknąć oczy, ale jego wyobraźnia nie miała powiek i gapiła się ciągle.
Nowy Jork jest niestały w przyjaźni. Kocha za sukcesy i nienawidzi za porażki.
Przyjacielu - ciągnął Leszek - zniewalają nas rzeczy, których nie wybaczamy.
W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.
Nie jesteście pięknymi i niepowtarzalnymi płatkami śniegu. Jesteście, tak jak wszyscy inni, gnijącą materią organiczną, każdy z nas jest cząstką tej samej kupy nawozu.
...posiadanie męża i dzieci równa się przepierce mózgu, człowiek staje się czymś w rodzaju głupiego niewolnika w małym, totalitarnym państewku.
Złe rzeczy dzieją się wtedy, kiedy dobrze ludzie nic nie robią.
Pesymista narzeka na wiatr; optymista oczekuje na zmiany; realista dostosowuje żagle.
Krążą o mnie plotki wyssane z wielkiego palca czyjejś brudnej nogi.