
Nie wiedziała, czy ciągle go kocha, lecz jakaś cząstka jej ...
Nie wiedziała, czy ciągle go kocha, lecz jakaś cząstka jej duszy z pewnością kochała jakąś cząstkę jego.
To nie jest nasz dom, Zunairo. Nasz dom, w którym stworzyliśmy sobie swój świat, został zmieciony wybuchem pocisku.
Tu jest tylko schronienie. Nie chciałbym, żeby stało się naszym grobem. Straciliśmy nasze dobra, nie traćmy jednak naszych dobrych nawyków. Jedynym sposobem walki, jaki nam pozostał, by nie poddać się tyranii i barbarzyństwu, to strzec tego, co dało nam nasze wychowanie
i wykształcenie. Zostaliśmy wychowani na ludzkie istoty z uwzględnieniem tego,
co w nas boskie, i tego, co śmiertelne.
Trudniej umrzeć, kiedy już jest się martwym.
Ludzie małoduszni zawsze usiłują pomniejszych innych (...).
Jedyną rzeczą, której nie należy żałować, są nasze błędy.
Tak mi się nudzi bez Ciebie, tak mi się nic nie podoba...
Wpatruje się we mnie tymi swoimi niebiesko-zielonymi oczami, i nagle czuję się winny, nie rozumiem dlaczego. Ale jest coś w jej spojrzeniu, zawsze gdy na mnie patrzy mam wrażenie, że ona jest jedyną osobą, która wie, jaki pusty jestem w środku. Znalazła pęknięcia w zbudowanej przeze mnie obsadzie, którą jestem zmuszony nosić co dzień i to mnie petryfikuje. Ta dziewczyna dokładnie wie, jak mnie zniszczyć.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma
Dla Pana łamię zasady, w których mnie wychowano.
Kiedy grudniowy śnieg szybko
spadnie, weź ślub, a prawdziwa
miłość będzie trwała.
Czasami nasze serca... trochę pękają.