Prawdziwa miłość trwa lata. Rani i trwa mimo bólu.

 Jest we mnie obóz koncentracyjny, z którego wychodzi się tylko wyobraźnią.

 Przyjdź i przypomnij mi, że jeszcze żyję.

 Wszystko w tym życiu można przebaczyć. Poza prawdą...

 Od wczoraj znowu śnieg mi zasypuje
wszystkie marzenia, papiery i miasto,
skręcone sznurkiem nerwów.

Następujezima na wszystko.

 Nigdy się tym nie nasycę. Nie nasycę się Tobą.

 Trzeba szanować ludzi i przyjmować ich, jakimi są.

 I powiedział książkom bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście uczyniły sobie dom poddanym.

 Mówią, że strach jest chorobą.

 Krew z serca mojego twoją jest ochroną!

 To bardzo stresujące.
Jakim cudem szesnastoletni
(lub siedemnastoletni, jak w twoim przypadku) ludzie mają wiedzieć,
co chcieliby robić przez resztę życia?