Wilk z siebie sierść wymiecie, obyczaju swego używa przecie.

 ...wspomnienie jest również formą spotkania.

 Od życia nic się nie należy. Trzeba
samemu brać to, co się chce.

 Musimy dążyć do ideału, choćbyśmy nigdy nie mieli go dosięgnąć.

 Tylko mój ból jest bardziej niemy niż mój gniew.

 ...ta nieszczęśliwa miłość tłumiła nieco uczucia, które kipiały w jej duszy.

 Zawsze cierpi się bardziej z powodu swoich bliskich niż z powodu własnych zmartwień.

 - Idź do diabła!
- A w którą to stronę?

 I nigdy nie będę kochał tego świata, gdzie dzieci są torturowane.

 Przyjaźń często rodzi się ze spotkania od którego nikt nie oczekuje cudu.

 Była tak pochłonięta uciekaniem przed własnym cierpieniem, że nie wzięła pod uwagę cierpienia, jakie może wywołać.