Nazwiska odbijają się echem w pokojach przeznaczenia.

 Moja mała, ja tak tęsknię za Tobą, że mi się w głowie mąci i sam snuję jakieś idiotyczne opowieści. Jeśli nie wrócę do Ciebie to chyba umrę, a Ty wiesz, że jestem specjalistą w reżyserowaniu nieszczęścia.

 Czyż, myślałem sobie, moim jedynym przeznaczeniem na ziemi jest burzenie cudzych nadziei?

 Idźmy i szydźmy z świata jasnym czołem: fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.

 Być aktorem? Nie! Być rolą!

 Wiele tracimy wskutek tego,
że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 Wybacz, ale nie jestem gotowa umrzeć w tej sekundzie.

 Albo masz władzę nad innymi, albo Cię stłamszą.

 Najbardziej brakowało mi twojego milczenia.

 Sprawia mi przyjemność myśl, że może w nocy umarłem i że to właśnie jest śmierć – stan wszechogarniającego spokoju.

 Kobietę otwiera się słowami.