Trudno jest być strażnikiem samego siebie.

 Nie możesz się wykręcić od miłości, chociaż boisz się jej jak ognia.

 Tak bardzo boję się stracić coś, co kocham, że nie chcę kochać niczego.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Większość zwierząt wolałoby umrzeć, niż zostać człowiekiem - zbyt dobrze nas znają.

 Miecz nabiera mocy, dopiero kiedy się go zahartuje.

 Wierzcie mi, bieda to nie tylko głód. Bieda oznacza, że wszystkie życiowe szanse umykają wam sprzed nosa.

 Życie jest jak nudna sztuka teatralna - kończy się zaśnięciem.

 Mężczyźni to tchórze, nie chcą widzieć problemów, chcą wierzyć, że
wszystko jest dobrze. Kobiety nie odwracają głowy.

 Każdy wie, że oszustwo przynosi zysk tylko raz, a uczciwość popłaca przez lata.

 Cierpienie i ból są nieodłączne od rozległej świadomości i głębokiego serca. Myślę, że ludzie naprawdę wielcy zawsze muszą odczuwać na świecie wielki smutek...