Jeśli coś może się popsuć, na pewno się popsuje.

 Chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść,
za którą przestaje się być sobą.

 Nigdy nie wpadaj w gniew. Nigdy nie stosuj groźby. Przekonuj ludzi.

 Gdy bieda włazi drzwiami, miłość wlatuje oknem.

 Teraz kiedy naprawdę miałem ją w ramionach, tęskniłem za nią jeszcze bardziej.

 Unieście rąbki sukien, drogie panie, wkraczamy do piekieł.

 (...)wystarczy trochę obrotności i ogromne pragnienie wiedzy, aby dokonać w życiu wielkich rzeczy.

 Oczy pokazują wszystko.

 Jeśli jesteś mądry, troszczysz się o innych. A jeśli się troszczysz, to kochasz.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz na ruinie serca dalej się zieleni.

 Gdy zamykają się jedne drzwi do szczęścia, otwierają się inne; ale często tak długo patrzymy na zamknięte drzwi, że nie dostrzegamy tych, które zostały otwarte.