Istny Wersal, tylko tyle, że w domu wariatów.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 (...) ci, którzy nie przywiązują wagi do historii, pozwalają by się ona powtórzyła.

 Po raz pierwszy zobaczył, czym jest noc: cieniem samej ziemi, rzucanym na niebo.

 W życiu trzeba z czegoś rezygnować, coś wybierać, o coś walczyć...

 Istnieją cierpienia,
których kielich trzeba wypić do dna.

 Przede wszystkim trzeba unikać kłamstwa, wszelkiego kłamstwa, zwłaszcza okłamywania siebie.

 Mam tylko ochotę zwinąć się w kulkę i odturlać jak najdalej.

 Moja droga, trzymam panią teraz za rękę,
a pani mnie pocałowała; jeśli to nie uczyni z nas przyjaciół, to już nic nie zdoła tego dokonać.

 (…) często najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, od których bieg życia każe nam odchodzić – nieraz na zawsze.

 Po cóż iść tropem tego, co się już skończyło?