Człowiek taki już jest. (…) Zastępuje strachem większą część swoich ...

 Czasami wydaje mi się, że ludzie potrafią grać tylko w różne skomplikowane gry,

 Nie bój się, wierz tylko.

 Kiedy się przyzwyczajasz to tak jakbyś umierał.

 Lepiej się nie zmieniać, niż stać się kimś, w kim nie rozpoznamy siebie.

 Wierzyć wszystkim to przesada, nie wierzyć nikomu to błąd.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 A ja chcę wyłączyć się choć na chwilę,
bo głowa pęka o nadmiaru informacji,
pytań, kto tutaj nie ma racji, a kto ma rację.

 Szczęśliwi ci, którym instynkt od razu wskazuje właściwą drogę, którzy nie widzą złych i dobrych stron każdej sprawy z tą samą jasnością.

 Uprzejmość to oszustwo w ładnym opakowaniu.

 Piękność leży w oku patrzącego.