Winter is coming.

 To, co zdobyliśmy z największym trudem, najbardziej kochamy.

 Ten pocałunek był jak szept, jak najdalszy od krzyku.

 To ona, moja kobieta,
moja silna kobieta,
która jednocześnie jest moją słabością.

 Żeby nie ten „dech”, toby człowiek zdechł.

 Są miejsca których nie mogę opuścić.
Pokoje bez drzwi i okien.
Odwieczna klatka z żeber.

 Chorujemy przed śmiercią po to, byśmy mogli odwyknąć od własnego ciała.

 Przeszłość jest niby krajobraz –
zaciera się, w miarę jak się oddalamy.

 Więc siedzimy, rozmawiając o sprawach bez znaczenia i milcząc o wszystkim, co znaczenie ma.

 Głupcowi wydaje się, że wie wszystko. Mędrzec wie, że nic nie wie.

 Brak poczucia humoru nie zawsze jest dowodem powagi.