Żeby uwolnić się od bólu, wyrwałem sobie serce.

 Chciałbym Cię mieć w domu na jesień. I pisać do Ciebie listy szeptem...

 Człowiek sukcesu to ktoś, kto potrafi zbudować solidne fundamenty z cegieł, którymi inni w niego rzucają.

 Pozostaje z pustym kieliszkiem w ręku i czymś trudniejszym do napełnienia w środku.

 Jeśli czegoś byłam pewna, to tego, że ukochana osoba potrafi złamać serce. Moje już złamano, rozbito na tysiące kawałeczków. Nie chciałam przechodzić tego po raz drugi.

 Umieranie nie przeraża tych, którzy za życia są na wpół martwi.

 Żaden dobry uczynek nie uchodzi bezkarnie.

 Oto, co czyni bohaterów interesującymi. Ich tajemnice.

 Próbowanie przewyższa medytowanie.

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.

 Zrobię ci z d... jesień średniowiecza!