Dziwne, miłość uspokaja wtedy, kiedy umiera.

 Zazwyczaj można coś powiedzieć o człowieku, widząc, co czyta.

 
Przyznaję, że cisza jest czasem jedną z najbardziej wyrafinowanych form kłamstwa.

 Bo kiedy wychodzi się z ciemności, słońce wydaje się jeszcze jaśniejsze.

 Niebo człowiek widzi, las może przepatrzeć, ale prawdziwej rzeki nigdy się nie przejrzy. Do prawdziwej rzeki zagląda się jedynie wędką.

 Za tym wszystkim stoi tajemnica, która może okazać się piekłem niezdolnym do pojęcia.

 Wie pani, skąd się biorą wszelkie kłopoty? Stąd, że ludzie skrywają swoje sekrety.

 Jestem niemal pewna, że w tej chwili mnie nienawidzi. Nienawidzi mnie za to, że ja nienawidzę siebie.

 Każdy z nas jest światem, o którym tylko sam może opowiedzieć.

 Nie trzeba magii, by pokierować czyimś sercem. Serce radzi sobie samo i rzadko wybiera najłatwiejsze drogi.

 Bo mamy tylko jedno życie i mamy tylko jeden wspólny pierwszy raz.