Nie bój się mówić, że kochasz.

 Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

 I pamiętaj: bądź grzeczna tylko wtedy, gdy jest to lepsze od bycia niegrzeczną.

 Żyłeś jak głupiec i spotka cię los głupca.

 (...) ci, którzy nie przywiązują wagi do historii, pozwalają by się ona powtórzyła.

 Tego, o czym się zapomina, brak potem w życiu.

 Lepiej i więcej się uczę, przechodząc przez wszystko samemu, popełniając własne błędy. Niedobrze jest unikać błędów, które mogą nam pokazać coś nowego...

 Czuję, że powinienem cię kochać.

  [...] jeśli nadzieja jest żywa, utrzyma cię przy życiu.

 Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka.

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.