Prawdziwi ludzie płaczą

 
Tysiącmilowa podróż zaczyna się od pierwszego kroku... we właściwym kierunku.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, wrogowie gromadzą się.

 I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. To strach powinien się mnie bać.

 Chwile zlewają się nieprzerwanie w strumień, którego czasem nie można ogarnąć.

 Każdego człowieka trapi jakaś udręka, ale ja pod tym względem wyprzedzałem stawkę o trzy długości...

 Gdyby nie detale, nie byłoby wielkich efektów.

 To, że coś znikło nam z oczu, nie oznacza, że przestało istnieć.

 (...) przeznaczeniem niektórych tajemnic jest pozostać nierozwiązanymi.

 Nie przyrzekaj, jeśli nie potrafisz dochować wierności swym słowom.

 Moja przeszłość jest tylko moja i muszę pogrzebać ją tam, gdzie jej miejsce – w przeszłości.