"Poczuła nagle, jak bardzo go kocha. Może zawsze go kochała? ...

 Czasami musimy robić coś, czego nie chcemy.

 Płacze tak urywanie, paskudnie, jak płacze mężczyzna,
kiedy się zdaje, że ma w sobie jakieś zwierzę,
które nim potrząsa

 (...) może być wstyd, że człowiek jest sam tylko szczęśliwy.

 I nie chcę budzić się. Nie chcę byś znów opuścił mnie.. Nie przeżyję tego znów. Proszę do mnie wróć.

 Zauważymy kapitulacje (...) po pewnym czasie.

 Żyjesz wśród ludzi zatem wszystko co cenne trzymaj w ukryciu i tam jest twój dom gdzie skarby twoje.

 Nie mam czasu być nieszczęśliwa. Życie to świetna zabawa.

 Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie.

 Płaczą tylko małe głupie dziewczynki.

 Zdziwienie, zaskoczenie to początek zrozumienia.