"Poczuła nagle, jak bardzo go kocha. Może zawsze go kochała? ...

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Nikt jej w życiu nie uderzył, ale słowa też potrafią ranić...

 Nic nie budzi lepiej niż panika - od razu wszystkie zmysły ruszają z kopyta.

 Koń ma cztery nogi. Po jednej na każdym rogu.

 Przecież pani go kocha. Dopóki ktoś chce kochać, jest jeszcze szansa.

 Życie bez żadnych błędów nie jest nic warte.

 Warto czasem umrzeć, jeśli rodzisz się na nowo.

 Nic nigdy nie było dla mnie zbyt dziwne.

 Istnieje ogromna przepaść między teorią a praktyką.

 Wziął poważnie słowa bez znaczenia i stał się bardzo nieszczęśliwy.