"Poczuła nagle, jak bardzo go kocha. Może zawsze go kochała?
Możliwe. Nie mogła mówić ale pragnęła, żeby ją pocałował.
Chciała żeby wyciągnął rękę i przytulił ją. Usta, szyje, policzki.
Czekała. Jej skóra tęskniła."
Kokaina tuliła mnie do snu, śmierć spokojnie czekała.
Więc bądź i przyjdź i pozwól na to bym mógł z tobą być.
To nie słowa ranią, lecz sposób w jaki je wypowiadamy.
Choroba psychiczna to strasznie samolubna rzecz.
Boimy się nie śmierci, ale wyobrażenia, jakie o niej mamy.
Ludzie, którzy nie porzucają nadziei, bez względu na to, co się dzieje, są czymś całkiem szczególnym - oni są światłem w ciemności. Oni są tymi, którzy mogą zmienić świat.
Poza tym, czy tego chcemy czy nie, zawsze na coś czekamy.
Czuję, że coś nas łączy. Czuję, że coś nas wspólnie wkurwia.
Gdziekolwiek byśmy szli, idziemy ku śmierci.
Jestem tym, czym się wydaję, i nie wydaję się tym, czym jestem.
