Gdy kochamy, kochamy po prostu, nie szukając uzasadnień.

 Tu nie chodzi o miejsce. Tu chodzi o ludzi. Bylibyśmy tacy sami gdzie indziej.

 Wygoda usypia ideał.

 Nie da się utrzymać fałszywej fasady w nieskończoność. Wcześniej czy później pęknie, a zza niej musi wychynąć prawdziwy człowiek.

 Żeby myśleć muszę być sam.

 Uciekać mogą tylko Ci, którzy mają dokąd wracać.

 Mężczyźni byli jak jabłka: wystarczyło sięgnąć ręką, by któregoś zerwać.

 [...] miało być dobrze, jest jak zwykle.

 Człowiek, który odrzuca esencję swojego istnienia, to człowiek, który drąży dziury w kielichu swojego szczęścia.

 ... nie wychodząc stąd, raczej trudno będzie wam znów tu przyjść.

 Życie naśladuje sztukę, a sztuka życie.