Zawód miłosny może zmienić ludzi w potwory przepełnione smutkiem.

 Planowanie tym różni się od marzenia, czym marsz od tańca.

 Zbliża się spełnienie naszej nadziei albo kres wszelkiej nadziei świata.

 
[...]miłość nie zamartwia się przemijaniem. I właśnie dlatego ma szansę istnieć.

 Gwałtowny ogień szybko się spala. Trudno nad nim panować i potrafi wyrządzić wiele zniszczeń.

 Normalność to tylko przeciętność, a nie jedyna recepta na funkcjonowanie.

 Strach i kłamstwa jątrzą się w ciemności. Prawda może ranić, ale tnie czysto.

 Stłuczonego jajka nie da się posklejać.

 To prawda, że miłość ma moc, ale ta moc ustępuje przed ogniem nienawiści.

 Ufam mu na tyle, na ile sama mogę przesunąć fortepian.

 Jest tylko jedna zasada: nie krępować
się i robić to, na co ma się ochotę.
Każdy ma prawo do własnego szczęścia.