Miałem coś stałego, bezpiecznego, kiedy wszystko inne się rozpadało.

 Wierzę wyłącznie w wielką miłość i na nią czekam.

 Tu spoczywa ten, czyje imię pisane było na wodzie.

 Żyć tak, jakby każdy dzień miał być naszym ostatnim na Ziemi.

 (…) fakty bowiem to mają do siebie, że racja jest zawsze po ich stronie.

 Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.

 Dla niektórych zbrodni nie istniało wybaczenie, a zemsta była jedynym lekarstwem.

 Nie zapomina się wszystkiego tak od razu. Czasami trzeba się obejrzeć i zastanowić.

 Są rzeczy, przy których czas jest niczym. I są też takie, na które warto czekać.

 Wspomnienia to luksus, na który nie mogę sobie pozwolić...

 Czy to nie zadziwiające, jak bardzo można cierpieć, kiedy wszystko jest właściwie w porządku?