Miałem coś stałego, bezpiecznego, kiedy wszystko inne się rozpadało.

 Strach wszystko zabija: rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.

 Przejść przez piekło to jedno, ale czy chcesz posiąść je na własność?

 Rodzinę ma się tylko jedną, bo dwóch nikt by nie zniósł.

 Szaleństwo to niemożność przekazania swoich myśli.

 Wracam na arenę.

 W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie.

 Jesteśmy opuszczeni jak zabłąkane dzieci w lesie.
Kiedy stoisz przede mną i patrzysz na mnie, co
wiesz o moich bólach i co ja wiem o twoich?
A gdybym padł przed tobą na kolana i płakał, i opowiadał, co wiedziałbyś o mnie więcej niż
o piekle, które ktoś określił ci jako gorące i straszne? Już dlatego my ludzie powinniśmy stać naprzeciw siebie tak zamyśleni i współczujący,
jak przed wejściem do piekła".

 Im bardziej mnie coś wzrusza,
tym trudniej mi to wyrazić.

 Obojętność może być sposobem uniknięcia bólu.

 Cóż, głowa i serce tworzą dwa równoległe obiegi informacji, a prawda spoczywa gdzieś pomiędzy nimi.