Musiałem zostawić jego los i towarzyszyć mojemu.

 Dobry Boże, czy płaczesz kiedy razem ze mną?

 Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.

 Zwątpiwszy w miłość i cnotę, zostaje jeszcze rozpusta.

 Gdy ludzie są sobie przyjacielscy, nawet woda staje się słodka.

 Ludzie lubią komplikować sobie życie, jakby już samo w sobie nie było wystarczająco skomplikowane.

 Czas to kula w próżni wieczności, strąca w nią bezpowrotnie wszystko, co porwie po drodze.

 Jednak w życiu zwykle tak się zdarza, że kto spodziewa się nieoczekiwanego, ten dobrze na tym wychodzi.

 Z każdym dniem rozumiał
coraz lepiej, że ludzie są
zdolni. Zdolni do
wszystkiego.

 Nie można się cofnąć w czasie,

to tylko pobożne życzenia, ale jest inne wyjście, czyli droga do przodu.

 Papier jest cierpliwszy od człowieka.