Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby ...

 Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg do stada, ten ma w sobie coś z barana.

  Psy są niezwykle wyczulone na uczucia ludzi i rzadko narzekają. Żyją chwilą, nie martwią się o przyszłość. Nigdy by nie pomyślały, żeby nas osądzać, nie są wyrachowane ani mściwe, nie szukają dziury w całym. Za to są niezwykle oddane. Gdyby psy były jak ludzie,
to w końcu przestałyby w nas wierzyć.
Ale one nigdy nie przestają.
Jeśli mogłyby odpowiedzieć na pytanie, dlaczego tak bardzo nas kochają,
pewnie powiedziałyby: bo tak.

 Samotność…
Odnoszę wrażenie, że to milczenie z samym sobą.
Mówienie do nikogo, patrzenie na nic, brak wszystkiego i niczego. Po prostu jest się w pustce i z tej pustki nie wyprowadzą mnie żadne drzwi, nawet otwarte…

 Najważniejsze we wspomnieniach jest to, żeby mieć się gdzie zatrzymać i tam je wspominać.

 Niewiele jest powodów, żeby mówić prawdę, za to jest ich bez liku, żeby kłamać...

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Nie patrzę na nikogo i nie zauważam nikogo. Jestem w swojej głowie i w swojej głowie
jestem sam.

 Raz na wozie, raz pod wozem.

 Ach, ta boleść. Och, ten ból. Zawsze pada. W duszy mej.

 Dobroć też jest siłą, chociaż tak często wygląda na słabość.