
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby ...
Jakież dziwne są te ludzkie charaktery! Nawet miłują tak, jakby nienawidzili!
Starzy jesteśmy wtedy, kiedy większość ludzi wolałaby, żebyśmy już nie żyli.
Wygląd nie zawsze świadczy o człowieku.
Ludzie autentyczni najpełniej istnieją w samotności. Nie znoszą iluminacji, podwojenia. Ciskają swoje ledwie namalowane portrety, odwrócone twarzą do ziemi.
Miłości nigdy nie znajdzie się poza nami, miłość jest w nas.
Uczciwość często przysparza wiele bólu i zmartwień.
Nie istnieje bowiem nic takiego jak zamknięcie dawnych spraw. Wszyscy dźwigają jakiś bagaż przeszłości, tyle że niektórzy cięższy.
Oblicze jest niczym płótno, na którym zdarzenia odciskają swój ślad.
Kiedy dorośniesz i zostaniesz pisarką, będzie ci się zdawało, że wymyślasz książki, ale one wszystkie gdzieś tam będą prawdziwe.
Jutro przyjdzie prędzej niż myślisz.
W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.