Robimy złe rzeczy kierowani dobrymi pobudkami i dobre rzeczy ze ...

 Długi mają wdzięk w dwudziestu pięciu latach, później nikt ich już nie przebacza.

 Nie chciało mi się już tam być, w ogóle nie chciało mi się już być, ale tam w zajebistej szczególności.

 Nie znam roli, którą gram, wiem tylko, że jest moja, niewymienna.

 Otwórzcie umysły, drodzy przyjaciele. Wszyscy boimy się tego, czego nie rozumiemy.

 Zmarli pozostawiają wśród nas swoje cienie, jak echo w przestrzeni, w której niegdyś żyli. Prześladują nas, nie przekwitając, nie starzejąc się tak jak my. Strata, którą opłakujemy, nie wpływa na ich przyszłość, lecz wyłącznie na naszą.

 Nieważne, jak daleko by człowiek uciekł, zawsze sam siebie dogoni.

 Świat należy do zuchwałych, a nie do młodych i bogatych.

 Najbardziej boimy się siebie samych oraz naszych cech, które widzimy w innych.

 Jak się nie wie, czego się chce, to się kończy w otoczeniu mnóstwa rzeczy, których się nie chce.

 Byliśmy zajęci tylko sobą, może nawet przesadnie lub histerycznie, cały dzień dotykaliśmy swoich ciał, uczyliśmy się ich na pamięć, gorliwie, tak jakbyśmy na jutro mieli z nich zapowiedziany sprawdzian.