Pewnego dnia podejdzie do skraju urwiska i się nie zatrzyma.

 Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się żyć.

 Ty wiesz, jak skończy się twoja historia?

 Dlaczego ranimy najbardziej tych, którzy nas kochają, a kochamy tych, którzy nas ranią?

 Powiedz, mała, kogo ja się mogę bać, jak ja sam siebie się nie boję.

 Kto wełny szuka, wraca ostrzyżony.

 Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.

 Jasne, teraz gdy dama w zielonym była zajęta przypomniał sobie o mnie.

 Ciężar niepodjętych decyzji przygniatał mnie tak bardzo, że poczułam, jakbym już nie mogła się wyprostować.

 Wyprawiała się w przeszłość, żeby ogrzać się w cieple wspomnień.

 Nazwiska odbijają się echem w pokojach przeznaczenia.