...i oplata mnie jedwabnymi rzemykami przydymionych swoich spojrzeń...

 Piękno nie jest wynalazkiem człowieka.

 Nie kochaj mojej postaci w Twojej wyobraźni. Kochaj mnie taką, jaka jestem, a będę stawać się lepsza.

 Jeśli dostaniesz jakieś imię, przyjmij je, uczyń je swoim, a wtedy już nigdy cię nim nie zranią.

 Możesz pozwolić by Twój uśmiech zmienił ludzi, ale nie pozwól zmienić swojego uśmiechu.

 Małżeństwo zmusza wszystkich do kompromisu.

 Sprawiasz, że zaczynam pragnąć tego, czego nie mogę mieć.

 (...) myślimy, że idziemy naprzód, ale wracamy, cofamy się, nie wiadomo czy wchodzimy, czy wychodzimy.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Kiedy jesteś kochany, stajesz się silny. Kiedy ty sam kochasz, stajesz się odważny.

 Nie wybieramy sobie życia, to ono wybiera nas. Nie mamy też wpływu na to, ile przypadnie nam w udziale szczęścia, a ile smutku. Trzeba się z tym pogodzić i iść dalej.