Ludzie wierzą w to, w co chcą wierzyć.

 Wobec płaczu każde słowo jest nieme, żeby nie powiedzieć upadłe.

 Czasami śnią mi się niedźwiedzie, rekiny i drapieżne dinozaury. A niekiedy tonę.
I tylko jedno się nie zmienia: zawsze jestem sam.

 Miłość była rodzajem cudownego strachu.

 Mówimy o Polsce.
Tam nic i nigdy nie jest normalne.

 Być inteligentnym to bardzo męczące.

 Otworzyłam kolejne drzwi strachu – nikogo tam nie było.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Błahostka, drobiazg na podobieństwo snu, a śmierć jest zakończeniem.

 Czasami po prostu nie było dobrych wyborów.

 Kochać prawdziwie to znaczy kochać na zawsze.