Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo ..

 Świat jest moją sceną. Trzymaj się blisko mnie, a dostaniesz gwiazdorską rolę w tym przedstawieniu.

 Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko niemożliwi ludzie.

 W niektórych książkach jest zbyt wiele prawdy. W innych zbyt mało kłamstwa.

 A potem zacznę żonglować śnieżkami w piekle.

 Ale dla mnie nie ma ani poniedziałku, ani niedzieli: są tylko dni popychające się w bezładzie.

 Bo wojna, unicestwiając miliony ludzkich istnień, udowodniła paradoksalnie, że właśnie ludzkie życie jest największą wartością.

 Owinąć się płaszczem obojętności...

 Chodzi mi o to [..] że w każdym można odnaleźć piękno.
I tylko od nas zależy, w jakim stopniu skorzystamy z tego piękna i przyjmiemy je jako część swojego własnego.

 Na chwilę zapomniałem, że walczy się nie z ludźmi, lecz z ich poglądami.

 I tak dokonuje się postęp, pomyślał. Byle do przodu, coś może stać za tobą.