Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo ..

 Podobnie jak medale olimpijskie i puchary tenisowe, oznaczały one [chorągiewki], że ich posiadacz zrobił najlepiej ze wszystkich coś, co nikomu nie przyniosło korzyści.

 Nie każde złoto jasno błyszczy,
Nie każdy błądzi, kto wędruję,
Nie każdą siłę starość zniszczy.
Korzeni w głębi lód nie skuję
Z popiołów strzelą znów ogniska
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 Mężczyzna, jak wiadomo, składa się głównie z żołądka.

 Nie wyobrażała sobie, że można być ze sobą tak blisko. Tak się ze sobą związać, że zwykłe przesunięcie po włosach koniuszkami palców jest niewątpliwą, jasną deklaracją miłości.

 Idąc prosto przed siebie, nie można zajść daleko.

 Zaraz umrę, a ja nadal nie wiem nic o śmierci.

 Determinacja, to budzik dla silnej woli.

 Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.

 Czyż można złożyć na ołtarzu miłości cenniejszy dar niż własne sumienie?