Istnieję po to, by czytać książki.

 Wielkie rzeczy można osiągnąć cierpliwością i czujnością.

 Nigdy nie jest za późno ani za wcześnie. Jest dokładnie wtedy, kiedy trzeba.

 Mówi się, że człowiek docenia ogród dopiero w pewnym wieku i myślę, że jest w tym trochę prawdy. Ma to chyba związek z wielkim cyklem życia. Niepowstrzymany optymizm młodych roślin po ponurej zimie ma w sobie coś z cudu, można z radością przyglądać się dokonującej się co roku przemianie i temu, jak natura ukazuje różne części ogrodu z ich najlepszej strony

 Żaden człowiek nie wie, co leży za rzeczywistą śmiercią.

 Wielką pychą sprowadzisz na się wielkie poniżenie.

 Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.

 Nic, co żyje, nie żyje
ani samo, ani dla siebie.

 Żeby miłością żyć, to siłę trzeba mieć.

 To właśnie interpretacja niszczy związek.
Niewłaściwa interpretacja.

 Często ceną szczęścia jesteśmy my sami.
Chodzi o to, aby ofiarować siebie, zrezygnować
z własnego życia, dać je w ofierze, ale nie
z ciężkiego obowiązku czy fanatyzmu,
ale lekko, ochoczo, z miłości.