Prawdziwa sztuka rodzi się w cierpieniu.

 Tak, człowiek jest śmiertelny, ale to jeszcze pół biedy. Najgorsze, że to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie, w tym właśnie sęk!

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Żałuję, że nie znają Ciebie tak jak ja, ponieważ byłbyś wtedy bezpieczny. Podobnie jak a czuję się bezpieczna w Twoich ramionach.

 Poranna kawa bez Ciebie obok mnie, nie smakuje tak dobrze jak wtedy kiedy przy mnie byłeś..

 Moje życie nie jest ani więcej, ani mniej warte niż jakiekolwiek inne..

 Pokuta i żal to dwie różne rzeczy, jedno bez drugiego jest niewiele warte.

 Dla ciebie zrobiłbym wszystko. Zwłaszcza jeśli oznacza to, że znowu cię zobaczę.

 Mężczyzna, który usiłuje zrozumieć swoją żonę, jest na prostej drodze do rozwodu.

 Widzi las, a nie drzewa.