
Artyści zawsze czują się niezrozumiani. Ale właśnie dlatego są tak ...
Artyści zawsze czują się niezrozumiani. Ale właśnie dlatego są tak szczególni.
Zwątpienie to najprostsza droga do przegranej. Ludzie są równi- naprawdę równi- tylko wtedy, gdy każdy z nich mocno wierzy w siebie.
Nie możesz stracić nadziei, bo, jeśli utrzymasz ją przy życiu, ona odwdzięczy Ci się tym samym.
Powinienem był. Sam do siebie. Tyle takich wyrzutów. Mógłbym budować z nich domy,
palić nimi w piecu, nawozić nimi ogród.
Wydaje mi się, że ludzie są czymś... upadłym, rozpadłym, sparszywiałym, co kiedyś było całe, potężne i piękne... I po prostu to coś... próbuje się znowu scalić.
Można uciekać i uciekać w nieskończoność,
ale prawda jest taka, że wszędzie tam, gdzie się zatrzymasz, dopadnie Cię Twoje życie.
Wszystko, co się połączyło, kiedyś się rozpadnie.
Życie nie porusza się prostymi drogami. Otrzymujemy mnóstwo szans, by zacząć od początku - o ile naprawdę ich szukamy.
Istnieją rany zbyt głębokie, by mogły się zabliźnić.
Muzyka została stworzona dla ludzi bezdomnych,gdyż najmniej ze wszystkich sztuk wiąże się z miejscem.
Nadzieja jest czasem tak wielka,
że nie można jej znieść.