Szaleńcy rzadko kwestionują swoje zdrowe zmysły.

 (...) z każdym upływającym dniem pamięć o tym, kim kiedyś byłem, bladła coraz bardziej.

 Nie znam roli, którą gram, wiem tylko, że jest moja, niewymienna.

 Życie to bankiet i większość biednych frajerów głoduje na śmierć.

 Nie chciała, aby widział, że płacze. Była przecież tak dumna.

 Jeśli tak właśnie wygląda życie, po co w ogóle wstawać z łóżka?

 Najbardziej doceniamy to, na co zapracowaliśmy i co możemy stracić.

 Hulaj dusza, piekła nie ma.

 Zbyt wielu ludzi gra i udaje w życiu, nosi maski i zatraca się w tym.

 Jeśli bedąc dziećmi uczymy się żyć, to będąc dorosłymi uczymy się umierać.

 Człowiek łatwo ulega złudzeniu, że to świat obraca się wokół niego, ale wystarczy spojrzeć w niebo, żeby zrozumieć, że wcale tak nie jest.