- Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? ...

 (...) z każdym upływającym dniem pamięć o tym, kim kiedyś byłem, bladła coraz bardziej.

 Cóż to za cywilizacja, która za grzech główny uznaje brak pieniędzy, a Boga pyta wyłącznie o stan konta.

 Ja już nie mam siły na nieszczęście, dlatego tak bardzo boje się szczęścia.

 I to jest właśnie kłopot z ludźmi, którzy mówią, co myślą. Są przekonani, że inni też się tak zachowują.

 Obawiam się, że pokłada Pani wiarę w niewłaściwej osobie - ale cóż, z wiarą zazwyczaj tak już bywa.

 Najdłuższy marsz zaczyna się
od pierwszego kroku.

 Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych.

 Miłość to najbardziej chamski z chamskich dowcipów Ironii.

 Kiedy umierasz, żałujesz rzeczy, których nie zrobiłeś.

 Mój ukochany włada mym sercem, a ja jego.