Niech zmysły przejmą władzę nad duszą.

 Zapalić świecę znaczy rzucić cień.

 Nie każde złoto jasno błyszczy,
Nie każdy błądzi, kto wędruję,
Nie każdą siłę starość zniszczy.
Korzeni w głębi lód nie skuję
Z popiołów strzelą znów ogniska
I mrok rozświetlą błyskawice.
Złamany miecz swą moc odzyska,
Król tułacz wróci na stolicę.

 Droga do szczęścia jest najeżona konfliktami.

 Zawsze można znienawidzić tych, których się kochało, z pasja równą dawnej miłości

 Nie zna piekło straszliwszej furii nad wściekłość rozgniewanej kobiety.

 Czas robi swoje. A ty, człowieku?

 Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.

 A jeśli zło tak naprawdę nie istnieje? Jeśli zostało wymyślone przez nas i w rzeczywistości musimy walczyć tylko z własnymi ograniczeniami? Jeśli to tylko ciągła bitwa między naszą wolą, pragnieniami i decyzjami?

 Prawo pędzenia bimbru jest prawem człowieka.

 Czasami więcej odwagi potrzeba, aby się wycofać, niż dalej walczyć.