Stworzyłem wszechświat, ale proszę, nie wiń mnie za to. Bolał ...

 Bez bólu, bez poświęcenia nie osiągnęlibyśmy nic!

 Świat jest brudny, a im dłużej się człowiek na nim obraca, tym bardziej nasiąka tym brudem.

 To ironia losu, że jedyną pewną rzeczą w życiu jest śmierć, prawda?

 Czy to już miłość, gdy ktoś zajmuje tak dużo miejsca w życiu drugiej osoby, że po jego odejściu powstaje niemożliwa do zapełnienia ziejąca pustka?

 Spadając w drżącą pustkę wyciągam do ciebie dłoń zatracam się w zimnym żalu czy ta krucha miłość jest sposobem by powiedzieć żegnaj.

 Pragnę kieszeni pełnej znaków przestankowych,
aby zakończyć nimi myśli,
które wtłoczyłeś mi do głowy.

 Zamknij oczy - wyszeptałam - Dokończę tę opowieść.

 Budzę się i zasypiam z nowym pomysłem samobójstwa.

 Jesteś tyle wart, ile potencjał, który masz w sobie.

 Przyszłość przelewa się w przeszłość przez zwężenie w teraźniejszości.