Wielkie rzeczy osiąga się wielkim kosztem.

 Na świecie istnieją tylko dwa rodzaje tragedii. Pierwszy - kiedy nie dostajesz tego, czego pragniesz, a drugi - kiedy to dostajesz.

 Teoria to praktyka bezradnych.

 To, co złe, nigdy samo
nie mija. I to nie jest
niczyja wina.

 To pewne, jak to, że woda jest mokra, dni długie, a przyjaciel zawsze w końcu cię zawiedzie.

 Dzieciństwo dostrzegamy
dopiero wtedy, gdy je opuścimy.

 Śpiewał, że możemy być tacy, jak oni, jak Romeo i Julia. Innymi słowy - martwi.

 Wilków się bać, do lasu nie chodzić.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Aby tego dokonać, nie mogę obawiać się porażki.

 Jeśli świat dzieli się na widzących i niewidzących, zawsze wybiorę widzenie.