Granice mojego języka wyznaczają granice mojego świata.

 Urodziłem się i jakoś dotąd żyję.

 Niektórzy myślą, że ja potrafię fruwać.

 Wspomnienia czasem nie dają zasnąć,
ale bez wspomnień nie ma czego śnić

 Do swoich snów człowiek dopiero przez cierpienie dorasta.

 Wszystko by oddał, żeby być sam, ale czuł, że ani jednej chwili nie wytrzyma w samotności.

 Przyzwyczajony jestem do zdobywania tego, czego chcę, Anastasio - mówi. - Na wszystkich polach.

 Dziś wiem , że w takich momentach jak tamten, trzeba po prostu przeczekać. Zacisnąć zęby i wypatrywać z nadzieją lepszych dni. A los... kiedyś musi się odmienić. I tak się dzieje.

 To, przed czym uciekacie, w końcu was dopadnie.

 Każdy dzień ciągnie się przez całe wieki, co jest dziwne, ponieważ dni – w liczbie mnogiej – mijają w pędzie.

 Chodź ze mną, mamy czas do końca świata.