Człowiek naraża się na łzy, gdy raz pozwoli się oswoić.

 Kobieta to jedyna istota, której się boję, wiedząc, że mnie nie zrani.

 Kobiety wychodzą często za mąż lub giną w inny sposób.

 Kiedy ciało jest smutne, serce powoli umiera.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Ten, kto nie zna języków, jest kaleką.

 Ludzi powstrzymuje wyłącznie lęk. Strach przed nieznanym. Przed tym, co może na nas czekać na tamtym świecie.

 Przeszłość nie jest krainą, którą tak łatwo opuścić.

 
Życie to nie lampa, którą można zgasić kiedy się chce.

 Jeśli każdy będzie myślał, że problemem zajmie się ktoś inny, to nie zajmie się nim nikt.

 I choć każdy z nas ma swoją własną wolę, jesteśmy wszyscy razem z tą samą prędkością unoszeni w dół strumienia czasu.