
Właśnie wtedy zrozumiałem, że muszę się skupić na tym, co ...
Właśnie wtedy zrozumiałem, że muszę się skupić na tym, co w anegdocie zwanej życiem jest najważniejsze – na sobie.
I mimo wielu wad
Kocham ten cały świat
Kiedy tragedia jest już niemożliwa, a farsa nudzi, pozostaje tylko eksperyment.
Cisza to coś więcej niż brak słów.
Demony atakują, zagnieżdżają się pod sufitem i plują z góry na moją psychikę.
Teraz wiem, że gdybyśmy po prostu odrabiali lekcje, kładli się spać przed dwunastą i wstawali na poranne zajęcia — gdybyśmy żyli jak normalni ludzie — uniknęlibyśmy z powodzeniem wielu niedorzeczności. Bylibyśmy zbyt zajęci pogonią za celowym życiem, by uczestniczyć w drugorzędnych melodramatach. Ale nie należeliśmy do normalnych ludzi. Byliśmy zdesperowani
i stuknięci, wszyscy, co do jednego.
Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.
(...) jest jak jest (...). Wiele rzeczy w moim życiu nie było na serio. Szkoda. Miało być inaczej.
Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.
Łatwiej obiecać niż dotrzymać.
Dla leniwego zawsze święto.