Bawią mnie wasze deklaracje miłości, zwłaszcza nieodwzajemnionej.

 Twierdził, ze im więcej czyta, tym mniej widzi w tym wszystkim sensu.

 Lepiej mieć wspaniałą przyszłość, niż wspaniałą przeszłość.

 To żałosne, co w dzisiejszych czasach uchodzi za żart.

 Żeby przetrwać, trzeba znaleźć coś, dla czego warto umrzeć.

 A mężczyźni to dranie. Każdy tylko patrzy, żeby uwieść i wykorzystać.

 Szczyt. Czy to w ogóle mnie dotyczy? Kiedy cofałem się myślami w przeszłość, wydawało mi się, że to co przeżyłem, nie było nawet życiem. Miałem trochę wzlotów i upadków, trochę się wspinałem i schodziłem. Ale na tym koniec. Prawie niczego nie dokonałem. Niczego nie stworzyłem. Kochałem kogoś i ktoś mnie kochał, lecz nic tego nie zostało. Moje życie to dziwny plaski monotonny krajobraz.

 Nadwrażliwość to mój wróg.

 Przecież nie można sterować uczuciami. Nie zakręcisz napływu emocji jak kran z wodą.

 Wydawało się jej normalne, że wyczuwa myśli osoby, którą lubi.

 Są pewne rzeczy, pewne słowa,
które wylatują z ust i których nie da się już cofnąć.