Czasem całe życie zależy od nieistotnego drobiazgu.

 - Wspomnienia – powiedział jakiś melodyjny głos za jej plecami. – To pajęczyny, w które łapie się umysł.

 Świat jest jednak ciężko chory.

 Mądrość bardzo rzadko zamieszkuje wspólnie z urodą.

 Gdybym postawił sobie za cel otwieranie oczu, zostałbym pieprzonym okulistą.

 Dzięki gwiazdom czułam się jak normalny człowiek.

 Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi

 Nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funkcją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.

 Najbardziej wyprowadzają z równowagi głupota i zmarnowane starania.

 Wiesz, w umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.

 Nie opuszczam ludzi, jestem przy nich cały czas
Nawet, gdy mi prosto w twarz mówią najtrudniejszą z prawd
Ale szanuję tych, co odpłacają mi tym samym
Reszcie mówię nic prócz tego, że się znamy