To nie słowa ranią, lecz sposób w jaki je wypowiadamy.

 Przeszłość określa charakter człowieka.

 Co powiesz w sekrecie, to wiedzą w całym powiecie.

 Zbrodnia sama dla siebie jest karą.

 Człowiek szybko przyzwyczaja się do dobrego.

 Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku,
którego nie można wyrazić łzami. Nie można
go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać
żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca
jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

 Starzejemy się, pewnie, ale pod wieloma względami jesteśmy tacy sami jak kiedyś.

 Pieniądz byłby bardzo głupim wynalazkiem, jeśliby go nie można było wydawać.

 Idę doliną,
gdzie zło nie jest nowiną.
Wartości w ludziach giną mimo dobroci.
Człowiek narkotyk wypoci, kurewstwa nie da rady.
Ciężar wrzuca na bary, ciężar elementem kary.

 Być może nie istnieje żaden inny rodzaj intymności, mogący konkurować z dwoma spojrzeniami, które spotykają się z mocą i zdecydowaniem, i które całkiem po prostu nie godzą się na oderwanie od siebie.

 Nikt przy zdrowych zmysłach nie zabija człowieka, który wie gdzie schowano tony złota.