To nie słowa ranią, lecz sposób w jaki je wypowiadamy.

 To jak „Zbrodnia i kara”, nocna mara, tak się staram, lecz upadam
Mocna rana tnie, od środka mnie rozwala

 Ten, kto skacze do nieba, może upaść, to prawda. Ale może też poszybować w górę.

 Zbombardować mi ten las na 100 jardów w głąb. Muszę mieć czym oddychać!

 (...) nie zawsze wiemy, czego chcemy tak naprawdę.

 Każdy chce mieć przyjaciela, a nikt nie myśli, co robić, aby nim być.

 Amor deliria nervosa to nie jest choroba miłości. To choroba egoizmu.

 ..i to poczucie prostej drogi, którego nie traci się, nawet kiedy ścieżka staje się kręta.

 Nawet jeśli ty straciłaś wiarę w marzenia, one wciąż wierzą w ciebie.

 Nie można odczynić dokonanego, cofnąć słów, które raz zostały wypowiedziane.

 Kiedy sam staniesz się tym, co budzi strach, nie będziesz już musiał się bać.