Nie pokonujcie oceanów dla ludzi, którzy nie przeskoczyliby dla Was kałuży.

 -Przed śmiercią - powiedział Lalit - nie można uciec. Trzeba ją przyjąć, kiedy nadejdzie.

 Bohater, który uwolni księżniczkę z wieży, w zasadzie nie ma wyboru. Musi spędzić
z nią resztę życia.

 Że słońce wstanie, to pewne. Niepewne jedynie jest to, czy my wstaniemy, aby je powitać.

 Akceptacja miłości nie czyni cię idiotką. Czyni cię człowiekiem.

 Jak zdefiniować nadzieję? To stan, w którym rodzą się marzenia.

 Trzeba iść do przodu, a nie patrzeć w przeszłość.

 Każda zakończona historia to jednocześnie początek czegoś nowego, bo każdy koniec jest przecież początkiem.

 Nie wstydź się tego, że cię kocham. O nic cię nie proszę, jedynie o to, byś pozwolił siebie kochać...

 Problem w tym, Isabelle, że Twoja pomoc przynosi śmierć innym ludziom. Tak więc... dzięki, ale nie.

 Jak można przechodzić koło drzewa
i nie być szczęśliwym, że się je widzi? Rozmawiać z człowiekiem i nie być szczęśliwym, że się go kocha?