Zawsze wyobrażałem sobie Raj pod postacią biblioteki.

 Pomóż komuś, a zrobisz sobie wroga.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Przyjaciół łatwiej oszukać, nigdy się tego nie spodziewają.

 Chociaż dzielą nas tysiące mil, ten sam księżyc świeci nad nami.

 Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.

 Bo też nie ma większej nienawiści, niż zrodzona z bliskości

 Bo marzyć znaczy żyć!

 Czy moglibyśmy dalej żyć, gdyby nasza pamięć musiała gromadzić wszystkie nasze cierpienia w stanie nieoswojonym?
Nasze koszmary to jedynie ich echo.

 Chętne ucho słuchacza podnieca język opowiadającego.

 Cisza jest święta. Zbliża ludzi, gdyż tylko ci, którzy się dobrze ze sobą czują, mogą siedzieć w milczeniu.