Zawsze wyobrażałem sobie Raj pod postacią biblioteki.

 Im więcej poznaję świat, tym mniej mi się podoba, a każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu o ludzkiej niestałości i o tym, jak mało można ufać pozorom cnoty czy rozumu.

 Niektóre pytania nie mają odpowiedzi.

 Znajomość odpowiedzi na pytanie jest nie tym samym, co jej opanowanie.

 Kiedy znalazłem się na dnie, usłyszałem pukanie od spodu.

 Kochaj tę dziewczynę, kretynie, kochaj ją, bo być może ona nauczy cię kochać życie.

 Umiejętność skupienia się jest cenna. Życie bez niej, to jak niewidzenie, choć ma się otwarte oczy.

 Po cóż - pomyślała - udawać dwie osoby naraz,
kiedy ledwie wystarczy mnie na jedną,
godną szacunku osobę.

 Obserwowany telefon nie dzwoni.

 Pamięć to okrutna dama, z która wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.

 Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.