Człowiek pozbawiony ducha to jedynie zbiór pierwiastków.

 Świat należy do zuchwałych, a nie do młodych i bogatych.

 Nie śpieszmy się, tyle mamy do powiedzenia, ile przemilczamy.

 Drażni nas u innych to, czego nie akceptujemy u siebie.

 To takie smutne, wszystko takie smutne; przeżywamy nasze życie jak idioci, a potem umieramy.

 Starość spojrzała na młodość i aplauz młodości najpierw osłabł, a potem ucichł.

 Bardzo pouczające jest patrzeć na ludzi nieświadomych tego, że ktoś ich obserwuje. Nigdy nie wiadomo, czego można się dowiedzieć.

 Nie ma złych dzieci. Są tylko dzieci niekochane.

 Żyję więc jak więzień własnego ciała, nie mogąc uciec przed torturami, które sobie zadaje.

 W każdym człowieku tkwi orzeł i reszka.

 Nie bój się, trzeba czegoś więcej niż ludzki krzyk, żeby obudzić umarłych.