
Człowiek niechętnie wierzy w cudze cierpienie (jak gdyby ono było ...
Człowiek niechętnie wierzy w
cudze cierpienie (jak gdyby ono
było jakimś zaszczytem)
Z dnia na dzień coraz mocniej utwierdziłem się w przekonaniu, że jesteś mi przeznaczona.
Nie potrzeba słów tam, gdzie czyny świadczą same za siebie.
(...) przeznaczenie nie puka do drzwi naszego domu. Trzeba za nim ruszyć, wyjść mu na spotkanie.
Widzę, że niewiele rozumiesz
Z tego co do ciebie czuję
Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności, jakie panują w naszych sercach.
Kiedy dyktatura jest faktem, rewolucja jest obowiązkiem.
Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.
Myślę, że małe dziewczynki są o wiele sprytniejsze od małych chłopców.
Gdzie się kończy normalne, a zaczyna nienormalne?
Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.