Upiłem się. Dokumentalnie. Doszczętnie. Na potęgę. Mamo, więcej.

 Nie ma w świecie nic trudniejszego od prostoduszności i nie ma nic łatwiejszego niż pochlebstwo. Jeśli w prostoduszności choć jedna setna tonu zabrzmi fałszywie, to natychmiast następuje rozdźwięk, a za nim klapa. Natomiast pochlebstwo, nawet jeżeli wszystko, aż do ostatniej nuty, jest w nim fałszywe, to i tak bywa ono miłe i słucha się go nie bez przyjemności; wprawdzie wulgarna to przyjemność, ale przyjemność. I choćby pochlebstwo było najwulgarniejsze, przynajmniej połowa wydaje się zawsze prawdą. Dotyczy to zaś każdego poziomu rozwoju i każdej klasy społecznej. Nawet westalkę można uwieść za pomocą pochlebstwa. Cóż dopiero zwykłych ludzi!

 Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych.

 Ryba widzi nie haczyk, a przynętę.

 Tylko ludzie pozbawieni celu są nieszczęśliwi.

 To, że czasem potrzebujemy pomocy, nie znaczy, że jesteśmy słabi.

 ...i oplata mnie jedwabnymi rzemykami przydymionych swoich spojrzeń...

 Dwadzieścia pięć lat życia to w jego świecie całkiem niezłe osiągnięcie.

 Kampania częściowo opierała się na deklaracjach, że jedna partia jest genialna, a wszystkie inne to przestępcy, albo głupki. Wynikiem tej antykampanii jest to, że wyborcy będą wszystkie partie uważali za przestępców, albo głupków i że żadna z nich nie jest genialna.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Duchy rzadko pojawiają się komuś, kto w nie nie wierzy, a jeśli już to robią, to rzadko są dostrzegane.