Są jakieś granice bólu, który można wytrzymać.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Życie w skrytości, życie w szczęśliwości.

 Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.

 Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.

 Bez względu na to, jak trudną ma się za sobą przeszłość, zawsze można zacząć od nowa w dniu dzisiejszym.

 Postanowił żyć wiecznie lub ponieść śmierć próbując.

 Człowiek zawsze powie najpierw o tym, co go najbardziej boli.

 I westchnęła do letniego słońca, do palących piasków plaż Paracas i słonych pieszczot morza na swej skórze.

 Nieśmiałość to skutek poczucia własnej niższości, mniejszej lub większej.

 
– Indyki wpadają we wnyki.
– Rozumiem. Ryby pływają na niby.