Wszyscy powinniśmy byli umrzeć, tak byłoby najlepiej.

 Każdy gra jakąś rolę,
a moja rola jest smutna.

 Fajnie być idiotą, zwłaszcza
jak nikt nie patrzy.

 Nie ma nic groźniejszego niż „być może".

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd odejść.

 Nawet teraz, gdy otwieram futerał ze starą drewnianą gitarą, mam ochotę do niego wskoczyć i zamknąć wieko.

 Ludzie, którzy są szaleni rzadko zastanawiają się nad tym, czy są szaleni.

 Dzielenie się opowieściami o tych, co odeszli, pozwala nam zatrzymać ich przy sobie.

 [...] człowiek automatycznie się uczył, że wszystko, co wolno, jest potwornie nudne, a ciekawe tylko to, co zabronione.

 Oto smutna prawda: cierpienie uszlachetnia.

 Życie nie jest aż tak poważne. Potraktujmy poważniej śmiech.