-przypominasz mi coś, kiedy patrzę na ciebie. -coś przykrego? -coś, ...

 Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Nie zapomina się wszystkiego tak od razu. Czasami trzeba się obejrzeć i zastanowić.

 Nie obchodzi mnie nikt z wyjątkiem mojej osoby.

 Życze ci miłego a z mym życiem zostaw mnie samego.

 Nawet największy wojownik, gdy zostanie ranny, krwawi...

 Odciął jej skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.

 Powiesz komuś, że nie żyjesz, a patrzą na Ciebie jakby zobaczyli ducha.

 "Na zawsze" składa się z wielu "teraz".

 Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?

 Chcąc mieć szczęście, trzeba oddalać myśli od nieszczęścia.