Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego ...

 Była ucieleśnieniem moich marzeń. Dzięki niej stałem się tym, kim jestem, a trzymanie jej w ramionach wydawało się bardziej naturalne niż bicie serca.

 Tylko w swoich marzeniach człowiek jest naprawdę wolny.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Oko za oko uczyni tylko cały świat ślepym.

 Ten jest szanowany, kto sam się szanuje.

 Szczęście to zgodność z samym sobą, to harmonia wewnętrznych hormonów.

 Ciemnota – gorsza od zbrodni.

 - Nie przejmuj się - szepnął mi do ucha - Gdybym mógł śnić, śniłbym tylko o tobie. I nie wstydziłbym się tego.

 Czyżby na cud czekała? Zapewne tak. Czyż jednak nie są to oznaki obłędu?

 Szczyt. Czy to w ogóle mnie dotyczy? Kiedy cofałem się myślami w przeszłość, wydawało mi się, że to co przeżyłem, nie było nawet życiem. Miałem trochę wzlotów i upadków, trochę się wspinałem i schodziłem. Ale na tym koniec. Prawie niczego nie dokonałem. Niczego nie stworzyłem. Kochałem kogoś i ktoś mnie kochał, lecz nic tego nie zostało. Moje życie to dziwny plaski monotonny krajobraz.