Ku czemu idziemy? A mnie się zdaje, że do niczego ...

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.

 Rodzinę ma się tylko jedną, bo dwóch nikt by nie zniósł.

 W towarzystwie przyjaciela nie istnieje coś takiego jak niezręczna cisza.

 Nikt nie jest zły z natury, tylko po prostu się boi.

 Tak to się panience zdaje, bo panienki od tego są, aby im się wciąż coś zdawało.

 Ostrzegają jedynie te kobiety, którym zależy.

 Zmarli mają tę zaletę, że nie wymagają natychmiastowej pomocy.

 Za rok będziesz żałował, że nie zacząłeś dzisiaj.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Samemu idzie się szybciej, ale we dwoje dociera dalej.